Een club oprichten

Al die groeperingen die omroepje willen spelen en daarvoor de benodigde 50 duizend leden aan het werven zijn, doen me denken aan het elfjarige jongetje Elmer uit Gerard Reve’s novelle Werther Nieland (1949).
Elmer wil maar één ding: ‘een club oprichten.’

Wakker Nederland, PowNed, Piep! (voor de dieren), Peter Jan Rens (zorgsector), Omroep C (kunst), Zenit (multiculturelen), TV Oranje (Nederlandse artiesten), POP (populisten) en De Vrije Omroep: achter al deze merken schuilen kleine Elmers die ‘een club’ willen.

Het zijn deelgemeenschappen die streven naar een eigen identiteit, officieel bekroond door wat blijkbaar als hoogste erkenning geldt: op tv komen. Programma’s maken is bijzaak. Voorop staat het bekrachtigen van de eigen identiteit.

Het mooiste is dit geïllustreerd door de man achter Wakker Nederland, Juul Paradijs: ‘Wat ons uniek maakt is… dat we zo uniek zijn!’
Reve’s Elmer had het kunnen zeggen.

Dat de omroepclubs iets nieuws zullen toevoegen aan het tv-aanbod is uitgesloten. De Telegraaf-lezer wordt al royaal bediend met al die real life klotenshows, flutspelletjes en overige campingmeuk van Tros, Avro, RTL en SBS. De multiculturelen en kunstminnenden hebben hun NPS en VPRO, de populisten staan al dagelijks in het media-zonnetje, enzovoorts.

Nog los daarvan: de aspirant-omroepen krijgen minder dan twee uur zendtijd per week, en een minimaal budget. De gevolgen laten zich raden: klungelproducties op uitzenduren in de marge. Dan kunnen die clubs toch net zo goed op internet blijven? Maar zelfs de ‘nieuwe media’ zoeken erkenning bij het oude, de almachtige tv.

Daarnaast zal de kwaliteit van de bestaande tv-programma’s achteruit gaan. Die moeten hun geld immers delen met nieuwkomers, die het niet om programa’s maar om clubvorming is te doen.

Ze zijn als Elmer, die zegt: “‘Als er iemand is die de club wil verpesten, dan wordt zijn lul afgesneden. Ik zal nu eens precies vertellen wat voor een club het wordt.’ Ik wist echter niet meer wat ik verder moest zeggen.”

Bij elfjarige jongetjes is dit een normaal verschijnsel. Bij volwassenen een teken dat er iets mis is gegaan in hun ontwikkeling.