Eikels

Alles is handel, ook de Holocaust. ‘I am the seller from the original Anne Frank chestnut,’ meldt een mafkees op eBay. ‘On 21 november 2007 that chestnut sold for $10240,--. Now I am offering a tree grown out of an original Anne Frank chestnut.’‘The Ultimate Souvenir’ roept een andere dwaas, die $ 750 per kastanje wil. Op Marktplaats wemelt het stekjes, stukken schors, takken (‘laatste stukken gaan nu d’ruit’) en kastanjes (‘doet u een rieel bod’, ‘Heb nog een halve emmer vol ! Dus OP IS OP !!!’).

Zelf heb ik nog een stekje in de aanbieding van de Major Oak uit Sherwood Forrest, waar Robin Hood onder schuilde. De eikels gaan per opbod weg.

Eerdere kopers hadden ook interesse in mijn zonnebloempitten, met bijbehorend certificaat van hun afstamming van Van Goghs zonnebloemen. Voorts, in een combipak met Berlijnse Muurgruis: de pik van Joseph Goebbels. Voor 12 duizend mag-‘ie weg.

Zelfs handelaren zonder authentieke Anne Frank-gadgets kunnen aanhaken bij de business die oorlog heet. Zo biedt ‘JUMBAflame’ haardblokken aan die gemaakt zijn van (nee écht!) dezelfde kastanjesoort als de Anne Frankboom: ‘een haardblok welke van binnen ontbrand. Prachtig effect voor de zwoele avonden!’

Al die kastanjehandelaren hebben vast in hun handjes gewreven, toen Rob Trip in het Journaal met plechtige graftoon zat te verkondigen hoe die kastanje achter het raam voor Anne (snif) het symbool was (snif) voor de vrijheid.

Ke-tjíng, kassa. Fox News erbij. Reuters, CNN, kom er maar in!

Sterven in Bergen-Belsen biedt een tienermeisje allerminst bescherming tegen exploitatie vijfenzestig jaar later. Wat als die boom en haar loodzware stutconstructie op een kinderwagen was gevallen?

Zou de Stichting Support Anne Frank Tree, die per se die zieke boom overeind wilde houden, dan hebben volhard? Die club schreeuwde destijds moord en brand, alsof het omkappen haast een daad van antisemitisme was.

De stap van bevlogenheid naar fundamentalisme is een kleine.

Vraag: hoeveel bomen zijn er gekapt om die 20 miljoen exemplaren van Anne Franks dagboek uit te kunnen geven?

Overleven

We kennen allemaal het schokje dat door ons heen trekt als we ineens in één ruimte zijn met een beroemd iemand. Ook al willen we het niet, generen we ons ervoor en doen we alsof het ons niets doet, het is een biologische reflex, die al sinds de oplevering in ons systeem is ingebouwd, uit overlevingsoogpunt.

Het heeft evolutionair voordeel om in de nabijheid van winnaars te toeven. Daarom hebben we de neiging om mensen zonder succes te negeren. Bij de Albert Heijn verdwijnt de straatkrantverkoper naar de achtergrond van onze waarneming terwijl zelfs een kleine celebrity als Erwin Kroll al oplicht in de menigte.

Voeg daar bij dat we geneigd zijn solidair te zijn met mensen naarmate ze meer overeenkomsten met ons hebben (in je eigen straat ga je aanzienlijk amicaler om met buren van je eigen opleidingsniveau), en het is begrijpelijk dat we niet zo begaan zijn met Pakistan.

Haïti en Thailand hadden nog een associatie van exotische vakantiebestemmingen, wat ze identificeerbaar maakten. Met Pakistanen hebben we zo weinig gemeen, dat hun lot verdwijnt naar de achtergrond van onze aandacht. Op een abstract niveau vinden we het sneu, maar het raakt ons aanmerkelijk minder diep dan de regen die Erwin Kroll steeds weer aankondigt in eigen land.

Is dat hypocriet?

Wel vanuit een christelijke moraal, maar als we gemakshalve even aannemen dat er geen God bestaat, dan is onze Pakistanweerstand domweg onze natuur, en zou het juist hypocriet zijn als we die probeerden te verdoezelen.

Om verre rampen toch aan de man te brengen proberen media die te scripten, er beelden bij te zoeken die ons dwingen tot inleving, en dan kom je snel uit bij kinderen en baby’s. Geef de straatkrantverkoper een baby op de arm en zijn dagomzet zal vervijfvoudigen.

Is dat hypocriet?

Welnee, het is domweg de natuur, zoals het de natuur is dat we liever winnaars dan verliezers zien.

Zoals het eveneens de natuur is die met rampen en epidemieën het bevolkingspeil reguleert op onze aardbol.

Check de agenda

Wilt u Christiaan Weijts live ontmoeten? Dat kan, van Purmerend tot Zwolle, en van Nijmegen tot Oostende. Check de bijgewerkte agenda.

http://www.christiaanweijts.nl/agenda.html

2 november

De tweede november van dit jaar belooft een broeierige dag te worden. Uitgerekend dan, op de sterfdag van Theo van Gogh, is de Amsterdamse rechtbank van plan om uitspraak te doen in de zaak tegen Geert Wilders.

Laten we aannemen dat het kabinet waarvan Wilders steunpilaar is, dan net geformeerd is. Alleen daarom al stroomt de buitenlandse pers massaal toe. Of het tot een veroordeling komt is nauwelijks van belang. Goed, het wordt een hele staatsrechtelijke puzzel of Rutte I bij een veroordeling overeind blijft, maar dat staat in geen verhouding tot de media-effecten van het proces.

Vermoedelijk zal Wilders opnieuw aandringen op een integrale voordracht van de aanklacht, inclusief alle ophitsende teksten en een volledige beschrijving van Fitna.

Als hij in zijn nieuwe rol als gedoogsteuner zijn toon al matigt, zal die nuance wegvallen in die mondiale reprise van de ‘oude’ Wilders. Ditmaal kan Buitenlandse Zaken niet volhouden dat het slechts om een verdwaald kamerlid gaat.

Dat kan meer gevolgen hebben dan een boycot van Goudse kazen en tulpenbollen. Ik bedoel: het verschil tussen gedoogsteunen en regeren is een subtiel verschil, en terroristen staan niet bekend om hun gevoel voor nuance.

De effecten zullen voor iedereen te merken zijn: nog strengere controles bij Schiphol, overheidsgebouwen, evenementen en metrostations. Wilders’ permanente beveiliging voorafschaduwt die van heel Nederland.

Zo stilletjes aan zullen de eerste doden wel vallen; er zijn zat koppen gerold om minder. Voeg daar bij dat de financiële pijn vooral komt te liggen bij de sociaal zwakkeren –Wildersstemmers en allochtonen; die immers het meeste lijden onder de verrechtsing van kinderopvang, WW, AOW, zorg en huur – en je kunt een aardige inschatting maken van de sfeer in ons land.


Nee, plezierig is die allerminst, en het meest irritante is dat het uitgerekend CDA-leden zijn die als enige nog een stok kunnen steken tussen de spaken, op hun congres.

Helaas bestaat er geen lijdzamer, geen hypocrieter volkje dan de christendemocraten.

Helaas heeft de grootste verliezer van de verkiezingen nu de meeste macht.

Gedoogsteund

Lijn 12, dinsdagochtend 10:12. Eén halte voor Holland Spoor zwaaien de deuren open en stormen conducteurs binnen. Ook op het perron staat een legertje geüniformden, dat uitstappers opwacht.

“Kaartje! Spreek je Nederlands!” vang ik op. Een boom van een kale Hagenees houdt drie Hindoestaanse dametjes tegen. “Geen kaartje? Geen Nederlands? Dan nu: paspoort! Of ik breng je naar de politie. Voor proces-verbaal. Dat ken ook.”

Bij alle deuren spelen zich simultaan vergelijkbare scènes af. Binnen maakt een kaartjescontroleur zijn ronde, gechaperonneerd door een beveiliger. Ik houd mijn ov-chipkaart gereed – onnodig, want de kerels hebben haast en slaan de hoek waar ik zit – met alleen blanke autochtonen – over.

Het doek voor het rechtse kabinet is nog maar net opgespannen en dit soort handhavers neemt alvast een voorsprong op de inkleuring. Alleen al door het ‘boven de markt hangen’ van de PVV voelt het trampersoneel zich gelegitimeerd tot dit buitenproportionele en discriminele optreden.

Men waant zich gedoogsteund.

’s Avonds vertellen hoge politieambtenaren aan Netwerk dat ze een wetswijziging willen. De politie zou preventief moeten kunnen arresteren, dus nog vóór iemand iets strafbaars doet. Agenten kunnen namelijk heel goed inschatten of iemand rottigheid gaat uithalen. En zo kan oom agent z’n gezag weer terugkrijgen. Netwerk: “Maar je kunt toch niet zomaar iedereen gaan oppakken?” Frans Heeres, korpschef in Brabant: “Niet als je de wet niet verandert.”
Ook de politie begint maar alvast te vingerverven op het blanco doek. Als dat rechtse kabinet toch rechtsbeginselen overboord gooit, waarom dan niet gelijk het ´onschuldig totdat´-principe en het credo ‘niemand wordt gestraft voor zijn gedachten’.
Waarschijnlijk denken die agenten dat ze bij Rutte I straks zeggen: “Preventief arresteren? Ach, waarom ook niet? In China en Noord-Korea zijn er al heel ver mee. En bij de Stasi en de Gestapo bleek het een voortreffelijk instrument voor gezagsversterking.” Zonder dat er nog maar één streek op het doek staat, is de trend alvast ingezet om alle harde, agressieve en discriminerende sentimenten vrijelijk van de daken te schreeuwen.

Men waant zich gedoogsteund.