Het was ergens in de maand mei van het jaar 2003. Mijn redacteur bij de De Arbeiderspers raadde me aan eens een interview te maken met Paul Marijnis, de dichter, romancier en toen nog stadsgenoot in Leiden.
De man bleek te wonen in De Gekroonde Liefdespoort. Het werd zo'n interview waarbij je op het moment zelf denkt dat je de boel genadeloos verknald hebt, met niks bruikbaars thuis komt, maar bij het terugluisteren blijkt het briljant. Letterlijk overtypen, one quote, niks meer aan doen.
Het interview verscheen. Ik heb het nog eens nagelezen, toen ik gisteren van zijn overlijden hoorde.
'Al die grafpakkenkunst vind ik verschrikkelijk. Poëzie moet ook joyeus zijn.'
Lees ook het in memoriam door Ilja Leonard Pfeijffer.
1 opmerking:
Inderdaad erg mooi interview.
Een reactie posten