Arme Eimert

Omdat ik gehoord had dat Defensieminister Eimert van Middelkoop (CU) een flinke smak op het ijs had gemaakt, schakelde ik dinsdag live naar het vragenuurtje. Het zag er akelig uit: flinke jaap op z’n wang, rechterarm in mitella.

Het bleek nog maar het begin van een diepere val, die mij inmiddels onvermijdelijk lijkt.

De Tweede Kamer confronteerde hem met zijn uitspraken in De Telegraaf: “De nieuwe Amerikaanse president Obama kan me tien keer bellen, maar onze missie in Oeroezgan stopt augustus 2010. We gaan ook niet naar een ander gebied.”

Maar volgens premier Balkenende en Buitenlandminister Verhagen zal een telefoontje van Obama weldegelijk een nieuw ‘weegmoment’ zijn. Fout één: zondigen tegen het principe dat het kabinet met één mond spreekt.

In het vragenuur zette hij dit recht: hij had “geen interview gegeven, laat staan geautoriseerd.” Een verbijsterend antwoord, waarop VVD’er Arend-Jan Boekenstijn terecht vroeg: waarom heeft hij dat niet meteen rechtgezet? De minister had nog overwogen “een ingezonden brieven te schrijven”, maar was blij dat hij dit in de Kamer kon rechtzetten.

’s Avonds bleek dat hij gelogen had: het interview was weldegelijk door Defensie geaccordeerd. Fout twee: zondigen tegen de vertrouwensregel, en de Kamer voorliegen. Zijn dilemma was duidelijk: óf fout één toegeven, óf de interviewuitspraken terugnemen. Een keuze tussen gezichtsverlies en gezichtsverlies, zeker na al zijn eerdere mediablunders. Dus koos hij voor de leugen.

Toen kwam fout drie.

Hij verklaarde zich “per ongeluk” vergist te hebben. Per ongeluk? Minstens vijf keer ontkende hij het interview in krachtige bewoording. Hij fingeerde er zelfs een verhaal omheen over een voorgenomen ingezonden brief. Allemaal per ongeluk. Eimert van Middelkoop is als de pseudologia phantasticapatiënt die de ene leugen met een volgende probeert te bedekken en zo verstrikt raakt in een web zonder uitweg.

Glad ijs, scheve schaats: door de mitella laat hij zelfs geen ruimte voor originele grappen over zijn gestuntel.

Arme Eimert. Wil het kabinet nog geloofwaardig zijn, dan zal hij moeten aftreden, nog vóór hij één telefoontje van Obama kan krijgen.