Ernst & Maxime

De vakantie staat voor de deur en dat betekent dat u zich, zoals iedereen, als een ontsnapte gevangene gaat gedragen: agenda leeg vegen, out-of-office-reply aan, en wegwezen. Maar wat als uitheemse autoriteiten u straks dwarsbomen? Komt uw overheid dan voor u op?
Vijf jaar geleden pakte de Thaise politie een Nederlander op, die anderhalve gram coke op zak had: 22 jaar cel. Hier zou hij er nog geen taakstraf voor krijgen. De cokegebruiker mag nu zijn resterende straf in Nederland uitzitten. Toch schrijft minister van Justitie Hirsch Ballin (CDA) dinsdag aan de Kamer dat de man hier nog tot minstens 2013 moet zitten. Anders ontstaat er ´irritatie´ over ´gebrek aan respect´ voor Thaise rechters.
Jordanië begint een rechtszaak tegen Kamerlid Geert Wilders. Minister Verhagen (CDA) van Buitenlandse Zaken weigert protest hier tegen aan te tekenen. Hij wil “niet treden in de Jordaanse rechtsgang”.
Misschien moet de Nederlandse overheid maar eens een tikkeltje minder hijgerig respect betonen aan buitenlandse rechtbanken. Ik weet zeker dat de Franse president Sarkozy deze zaken totaal anders zou aanpakken.
Sarkozy roept zélf de FARC op om Ingrid Betancourt vrij te laten. Sarkozy vliegt zélf naar Libië om Bulgaarse verpleegsters vrij te krijgen. Sarkozy vliegt zélf naar Tsjaad om Franse journalisten en Spaanse vliegtuigbemanning uit de klauwen van de lokale rechters te halen.
Natuurlijk, dit zijn andere zaken, maar het gaat om de mentaliteit die uit Sarko´s optreden spreekt: opkomen voor landgenoten in nood, eigenhandig. Sarko verschuilt zich niet achter schimmige regels en verdragen; hij toont spierballen, compassie en eergevoel.
Ons christendemocratenduo Ernst & Maxime toont geen enkel eergevoel, laat eigen burgers en zelfs Kamerleden keihard vallen in hun angstige drang de internationale betrekkingen maar niet te verstoren. Ach, de Thailanders en Jordanesen zouden zich eens op hun teentjes getrapt kunnen voelen! Als het buitenland ons klappen geeft, keren Ernst & Maxime hun andere wangetjes toe.
Op zoveel lafhartigheid is maar één antwoord mogelijk: een Kamerbrede motie van wantrouwen. En na hun aftreden een verplichte leerstraf bij Sarkozy. In de kerkers van het Elysée.