donderdag 5 augustus 2010

Gedoogsteund


Lijn 12, dinsdagochtend 10:12. Eén halte voor Holland Spoor zwaaien de deuren open en stormen conducteurs binnen. Ook op het perron staat een legertje geüniformden, dat uitstappers opwacht.

“Kaartje! Spreek je Nederlands!” vang ik op. Een boom van een kale Hagenees houdt drie Hindoestaanse dametjes tegen. “Geen kaartje? Geen Nederlands? Dan nu: paspoort! Of ik breng je naar de politie. Voor proces-verbaal. Dat ken ook.”

Bij alle deuren spelen zich simultaan vergelijkbare scènes af. Binnen maakt een kaartjescontroleur zijn ronde, gechaperonneerd door een beveiliger. Ik houd mijn ov-chipkaart gereed – onnodig, want de kerels hebben haast en slaan de hoek waar ik zit – met alleen blanke autochtonen – over.

Het doek voor het rechtse kabinet is nog maar net opgespannen en dit soort handhavers neemt alvast een voorsprong op de inkleuring. Alleen al door het ‘boven de markt hangen’ van de PVV voelt het trampersoneel zich gelegitimeerd tot dit buitenproportionele en discriminele optreden.


Men waant zich gedoogsteund.

’s Avonds vertellen hoge politieambtenaren aan Netwerk dat ze een wetswijziging willen. De politie zou preventief moeten kunnen arresteren, dus nog vóór iemand iets strafbaars doet. Agenten kunnen namelijk heel goed inschatten of iemand rottigheid gaat uithalen. En zo kan oom agent z’n gezag weer terugkrijgen. Netwerk: “Maar je kunt toch niet zomaar iedereen gaan oppakken?” Frans Heeres, korpschef in Brabant: “Niet als je de wet niet verandert.”
Ook de politie begint maar alvast te vingerverven op het blanco doek. Als dat rechtse kabinet toch rechtsbeginselen overboord gooit, waarom dan niet gelijk het ´onschuldig totdat´-principe en het credo ‘niemand wordt gestraft voor zijn gedachten’.
Waarschijnlijk denken die agenten dat ze bij Rutte I straks zeggen: “Preventief arresteren? Ach, waarom ook niet? In China en Noord-Korea zijn er al heel ver mee. En bij de Stasi en de Gestapo bleek het een voortreffelijk instrument voor gezagsversterking.” Zonder dat er nog maar één streek op het doek staat, is de trend alvast ingezet om alle harde, agressieve en discriminerende sentimenten vrijelijk van de daken te schreeuwen.


Men waant zich gedoogsteund.


Geen opmerkingen: